ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

λέγω ( ρ. ) λέγω [ˈleɣo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μπέηκ., Φάρασ., Φλογ. λέγου [ˈleɣu] Μισθ., Σίλ. λεώ [ˈleo] Ανακ., Αραβαν., Ουλαγ., Τελμ., Φλογ. λέου [ˈleu] Μισθ. γ', Εν. λέγ' [leʝ] Αξ., Αραβαν., Σινασσ. λέχ̑’' [leç] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Τελμ., Φερτάκ., Φλογ. λέει [ˈlei] Φλογ. λέ' [le] Αξ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Τελμ., Φλογ. Πληθ. λέμι [ˈlemi] Φάρασ. λεμ' [lem] Αξ. ...

λέι λέι (επιφ.) λέι λέι [ˈlei ˈlei] Σινασσ. λε λε [le le] Σινασσ. Από το αρχ. επιφ. ἐλελεῦ ‘επιφωνήματα πόνου’. Πβ. και διαλεκτ. τουρκ. ley = βρε, μωρέ και elelele = αχ, ωχ, και βουλγ. леле = αχ.

1. Σχετλιαστικό επιφώνημα Σινασσ.

2. Kενές νοήματος συλλαβές για συμπλήρωση στίχου άσματος, λα λα Σινασσ.

λέικκο ( επίθ. ) λέικκο [ˈleiko] Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ. λεΐκκον [leˈikon] Φάρασ. λέικ-κου [leˈikku] Τσουχούρ. λέικκου [leˈiku] Τσουχούρ., Φάρασ. λαΐκ-κον [laˈikkon] Φάρασ. λαΐκκον [laˈikon] Φάρασ. ...