ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

λεγένι ( ουσ. ουδ. ) λεγέν' [leˈʝen] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ποτάμ., Σινασσ., Φλογ. λεένι [leˈeni] Φκόσ. λεέν' [leˈen] Αξ., Ουλαγ., Σεμέντρ., Σίλ., Τελμ., Τροχ. λεγάν' [leˈɣan] Μισθ. Πληθ. ιλαένια [ilaˈeɲa] Αραβ. ...

λέγημα (ουσ. ουδ.) λέημα [ˈleima] Ουλαγ. Από το θ. λεγ- του ρ. λέγω με παραγωγ. επίθμ. -ημα και αποβολή του μεσοφωνηεντικού [ʝ].

Λόγος, ομιλία Ουλαγ. : Ούτσα ντο λέημα ορτό ντέν ’τον (Ο τρόπος που μίλησες δεν ήταν σωστός) Ουλαγ. -Κεσ. Συνών. γκελέτζεμα, γκελετζί, είπεμα, λακιρντί, λάλημα :1, λάφι, συντυχιά

λεγκέρι ( ουσ. ουδ. ) λενgερί [lenɟeˈri] Ανακ., Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ. λενgέρ' [lenˈɟer] Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. λενκέρ' [lenˈcer] Μαλακ. ιλενgέρι [ilenˈɟeri] Φάρασ. ...