Μαλακοπίτης (ουσ. αρσ.) Μαλακοπίτ’ς [malakoˈpits] Αξ., Μαλακ.

Αξός, Μαλακοπή

Αρσ. Πληθ. Μαλακοπίτ’ [malakoˈpit] Ανακ.

Ανακού

Θηλ. Μαλακοπίτ’σσα [malakoˈpitsa] Αξ., Μαλακ.

Αξός, Μαλακοπή

Από το τοπων. Μακαλοπή με παραγωγ. επίθμ. -ίτης > -ίτ’ς. Ο τύπ. Μαλακοπίτ’σσα με παραγωγ. επίθμ. -ισσα.

Ο κάτοικος της Μαλακοπής ό.π.τ.

ό.π.τ.

μαλακοπίτικος ( επίθ. ) μαλακοπίτικου [malakoˈpitiku] Μαλακ. μαλακοπίτ'κο [malakoˈpitko] Σινασσ. ...