ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αναπαπούλα (ουσ. θηλ.) αναπαπούλα [anapaˈpula] Σινασσ., Φλογ. Από το νεότ. επίρρ. ἀλαμπάμπουλα (Λεξ. Σομ.), πιθ. απώτερα βενετ. προελεύσεως. Ο τύπ. αναπάπουλα και Πόντ., αναπάπουλα Κύπρ. Λιβύσσ.

Μεγάλη αναταραχή, αναμπουμπούλα ό.π.τ. : || Ασμ. Ελάτε διείτε χάλασμο, διείτε αναπαπούλα,
διείτε κι ένα κατακλυσμό που δέ 'νοτον ποτές μου ((Ελάτε δείτε χαλασμό, δείτε αναμπουμπούλα,
δείτε κι έναν κατακλυσμό που ποτέ δεν ξανάγινε) ) Σινασσ. -Λεύκωμα Πβ. πατιρτούς

αναπαύω ( ρ. ) αναπαύω [anaˈpavo] Τελμ. 'νεπαύω [neˈpavo] Μαλακ., Σινασσ. ’νεπαύτω [neˈpafto] Ανακ., Φλογ. 'νεπάω [neˈpao] Φλογ. 'νεπάγνω [neˈpaɣno] Φλογ. Αόρ. 'νέπαψα [ˈnepapsa] Μαλακ., Φλογ. 'νέπαξα [ˈnepaksa] Φλογ. Παθ. αναπαύιεμι [anaˈpavʝemi] Δίλ., Μισθ., Τσαρικ. αναπαγιέμι [anapaˈʝemi] Μισθ. αναπέμαι [anaˈpeme] Φάρασ. ...