ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αναπαύω ( ρ. ) αναπαύω [anaˈpavo] Τελμ. 'νεπαύω [neˈpavo] Μαλακ., Σινασσ. ’νεπαύτω [neˈpafto] Ανακ., Φλογ. 'νεπάω [neˈpao] Φλογ. 'νεπάγνω [neˈpaɣno] Φλογ. Αόρ. 'νέπαψα [ˈnepapsa] Μαλακ., Φλογ. 'νέπαξα [ˈnepaksa] Φλογ. Παθ. αναπαύιεμι [anaˈpavʝemi] Δίλ., Μισθ., Τσαρικ. αναπαγιέμι [anapaˈʝemi] Μισθ. αναπέμαι [anaˈpeme] Φάρασ. ...

αναπικρούμαι (ρ.) αναπικρούμαι [anapiˈkrume] Σίλατ. Από το πρόθμ. ανα- και το μεσν. ρ.%i πικρόομαι -ούμαι.

Μόνο σε άσμ., οδύρομαι Σίλατ. : || Ασμ. Έχω και μιά ξανθ' αδελφή, κλαίει κι αναπικρούται
Τι κλαις, τι κλαις, ε αδελφή μ', και τι αναπικρούσαι; ((Έχω και μιά ξανθή αδελφή που κλαίει και οδύρεται
Γιατί κλαις, γιατί κλαις, ε αδελφή μου, και γιατί οδύρεσαι;)) Σίλατ. -Φαρασόπ. Συνών. βρυχώμαι, ουλουντίζω

αναπνοιά ( ουσ. θηλ. ) αναπνέ [anaˈpne] Φάρασ. ...