ντολαμάς (ουσ. αρσ.) ντολαμάς [dolaʹmas] Σινασσ.

Σινασσός

ντολαμά [dolaˈma] Ανακ., Αξ., Μαλακ., Σίλατ.

Ανακού, Αξός, Μαλακοπή, Σίλατα

τολαμά [tolaˈma] Φλογ.

Φλογητά

Πληθ. ντολαμάδια [dolaˈmaðʝa] Μαλακ., Σίλατ.

Μαλακοπή, Σίλατα

Νεότ. ουσ. ντολαμάς και δολαμάς = είδος οθωμανικού ανδρικού εξωτερικού ενδύματος με πλούσια διακόσμηση (Λεξ. Σομ., Mackridge 2021: 86), το οπ. από το τουρκ. ουσ. dolama = α) πλεκτό γυναικείο φόρεμα β) παρανυχίδα, όπου και διαλεκτ. τύπ. tolama (TSS, λ. dolama II).

1. Μακρύ γυναικείο φόρεμα, ντουλαμάς ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Bγάλισ̑κεν το εdερί τ' και φόρ' νεν το τολαμά τ' ('Εβγαζε το αντερί της και φόραγε το ντουλαμά της) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

2. Η δερματική ασθένεια παρωνυχία, κοινώς τριγυρίστρα, η οποία προσβάλλει τα ακροδάκτυλα ό.π.τ.

ό.π.τ.

ντολαντίζω ( ρ. ) ντολανdíζω [dolanˈdɯzo] Αξ., Αραβαν. τολανdίζω [tolanˈdizo] Σεμέντρ., Τσουχούρ., Φάρασ. ντολανdώ [dolanˈdo] Ανακ. ντολανdού [dolanˈdu] Ουλαγ. τολατώ [tolaˈto] Φλογ. Αόρ. τολάν'σα [toʹlansa] Φλογ. ...