ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ντολγούνι ( επίθ. ) ντολγούνι [dolˈɣuni] Σίλ. ...

ντόλι (ουσ. ουδ.) τόλι [ˈtoli] Φάρασ. Πληθ. ντόλια [ˈdoʎa] Μισθ. Από το τουρκ. ουσ. döl (< παλ. τουρκ. töl) = α) απόγονος β) παιδί γ) κουτάβι, όπου και διαλεκτ. τύπ. tol (Tietze 2016, λ. döl).

Παιδί, απόγονος ό.π.τ. : Νταρανά ντα ντόλια ντε ρανούν γιορόνια (Τα σημερινά παιδιά δεν φροντίζουν τους γέρους) Μισθ. -ΑΠΥ-Καρατσ. || Φρ. Σ̑υλού τόλι (Σκύλου παιδί˙ Υβριστικός χαρακτηρισμός) Φάρασ. -Παπαστ.-Καρακ. Συνών. γέννημα, παιδί, παιδόκκο, τέκνο, τσοτσούκι

ντολμάς ( ουσ. αρσ. ) ντολμά [dolˈma] Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλ. Πληθ. ντολμάδια [dolˈmaðʝa] Μαλακ. ...