ντοκτόρης
(ουσ. αρσ.)
ντοκτόρης
[doˈktoris]
Τροχ.
ντοχτόρ
[doʹxtor]
Μισθ.
τ͑οχτόρης
[tʰοˈxtoris]
Κίσκ., Τσουχούρ., Φάρασ.
τ͑οχτόρ
[tʰοˈxtor]
Φάρασ.
τοκτόρ'
[toˈktor]
Τροχ.
Πληθ.
ντοκτόρ'
[doˈktor]
Τσαρικ.
Από το τουρκ. ουσ. doktor = γιατρός, το οπ. από το γαλλ. docteur (< λατιν. doctor = δάσκαλος), όπου και διαλεκτ. τύπ. tohtor.
Γιατρός
ό.π.τ.
:
Πίταξαν μις σο Χαϊτζ̑ίνι σον τοχτόρη
(μας έστειλαν στο Χαϊτζίνι στον γιατρό)
Κίσκ.
-Dawk.
Ντοκτόρ' ντώκαν ντου χαμπάρ'
(Οι γιατροί έκανα γνωστό)
Τσαρικ.
-Καραλ.
Νε σον τοχτόρη παγάσα μι νε τίπους
(Ούτε στον γιατρό δεν με πήγανε ούτε τίποτα)
Τσουχούρ.
-ΑΠΥ-Bağr.
Γερό ιντσάνους, ντοχτόρ ντε ξέριξαν
(Γερός άνθρωπος, γιατρό δε χρειάστηκε να ξέρουν)
Μισθ.
-ΑΠΥ-ΕΝΔ
Συνών.
γιατρός, χεκίμης
Τροποποιήθηκε: 05/10/2025