ντοκτόρης (ουσ. αρσ.) ντοκτόρης [doˈktoris] Τροχ.

Τροχός

τ͑οχτόρης [tʰοˈxtoris] Κίσκ., Φάρασ.

Κίσκα, Φάρασα

τ͑οχτόρ [tʰοˈxtor] Φάρασ.

Φάρασα

τοκτόρ' [toˈktor] Τροχ.

Τροχός

Πληθ. ντοκτόρ' [doˈktor] Τσαρικ.

Τσαρικλί

Από το τουρκ. ουσ. doktor = γιατρός, το οπ. από το γαλλ. docteur (< λατιν. doctor = δάσκαλος), όπου και διαλεκτ. τύπ. tohtor.

Γιατρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Πίταξαν μις σο Χαϊτζ̑ίνι σον τοχτόρη (μας έστειλαν στο Χαϊτζίνι στον γιατρό) Κίσκ.

Κίσκα

-Dawk.

Dawkins 1916

Ντοκτόρ' ντώκαν ντου χαμπάρ' (Οι γιατροί έκανα γνωστό) Τσαρικ.

Τσαρικλί

-Καραλ.

Καραλίδης 1985

Συνών. γιατρός, χεκίμης

ντολάκι ( ουσ. ουδ. ) ντολάχ' [doˈlax] Αξ., Μισθ., Σινασσ., Τσαρικ. τολάχ̇ι [toˈlaxi] Αφσάρ., Φάρασ. Πληθ. ντολάκια [dolaca] Σατ. ...