1. Η εμφάνιση του ήλιου στον ορίζοντα, η ανατολή του ήλιου Αραβαν.

Αραβανί

Συνών. αυγή, φώτισμα :1

2. Η ανατολή, ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από όπου ανατέλλει ο ήλιος Σίλ., Σινασσ., Φάρασ., Φλογ.

Σίλλη, Σινασσός, Φάρασα, Φλογητά

: Γιούλης ξεβαίνει απ’ τσ̑ην ανατολή (Ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Κλώισ̑κεν πάλε 'ς ανατολή (Γύριζε πάλι προς την ανατολή) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

|| Ασμ. Έκλωσα πάνω 'ν Ανατολή, και ήρτα κάτω ση Δύση,
ηύρα κόρη, παγέντισα, παπά κόρην επήρα (Τριγύρισα πάνω στην Ανατολή, και ήρθα κάτω στη Δύση,
βρήκα κόρη, μου άρεσε, κόρη παπά παντρεύτηκα) Σινασσ.

Σινασσός

-Lag.

Lagarde 1886

3. Ο ανατολικός άνεμος Μισθ.

Μισθί

: || Φρ. Α’ λαλήσει ανατολή, ας χαιραστούν ότις έχει μελίσσια (Αν φυσήξει ανατολικός άνεμος, ας χαίρονται όσοι έχουν μελίσσια˙ ο ανατολικός άνεμος είναι ευνοϊκός για την μελισσοκομία) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977