ξιβίντιρι (ουσ. ουδ.) ξ̑ιβίνdιρ' [kʃiˈvindir] Αξ.

Αξός

τσιβίνd'ρι [tsiˈvindri] Μισθ.

Μισθί

τσιβίνd'ρικου [tsiˈvindriku] Μισθ.

Μισθί

τσ̑ιβινd'ρίκκου [tʃivinˈdriku] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. ουσ. üvendire = βουκέντρα, όπου και διαλεκτ. τύπ. vendire, το οπ. από το μεσν. βουκέντρι (< μεταγν. βούκεντρον). Το αρκτ. ξ- πιθ. από το ουτς = μύτη, άκρη. Εσφαλμένη η ερμηνεία των Μαυροχαλυβίδη και Κεσίσογλου (1960: 10) από αμάρτ. οξυβουκέντρι. Οι τύποι -κου με την προσθήκη των επιθμ. -ικος, -ίκκο.

1. Η μύτη της βουκέντρας ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Ασμ. Είν' τζι ντου φουτσ̑ενdίρι σ' τσιβίνd'ρι ντο καλέμι
Είν' τζι ντα βόγια σου Πανάγιας ντα πουλίdζα (Είναι και το κεντρί της βουκέντρας το καλαμάρι σου,
είναι και τα βόδια σου τα πουλάκια που τα προστατεύει η Παναγιά
(κάλαντα, με τον Άη Βασίλη γεωργό) ) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Συνών. μιζράχι

2. Συνεκδ., βουκέντρα Μισθ.

Μισθί

: Τσ̑ένdα του μι του τσ̑ιβινd'ρίκκου να πάει μπέρτσα (Τσίγκλα το με την βουκέντρα να πάει γρήγορα) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 826

Kωστάκης 1963

Συνών. βουκέντρι :1

ξιβούνι ( ουσ. ουδ. ) ξ̑ιβούν' [kʃiˈvun] Αξ., Τροχ. ξίβουινι [ˈksivuini] Ανακ. ...