μιζράχι (ουσ. ουδ.) μιζράχ̇ι [mizˈraxi] Φάρασ.

Φάρασα

μι̂ζτράχ' [mɯzʹtrax] Φλογ.

Φλογητά

μιντσιράχ̇ι [mintsiˈraxɯ] Αφσάρ.

Αφσάρι

μανdζιράχ̇ι [mandziˈraxɯ] Αφσάρ.

Αφσάρι

Από το νεότ. ουσ. μιζράκι, το οπ. από το τουρκ. mızrak = ακόντιο, λόγχη, όπου και διαλεκτ. τύπ. mızrah και mızırah. Πβ. ποντ. μιζτράχιν.

1. Aκόντιο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Όλιος ανέβεν τρία μι̂ζτράχ̇ια (Ο ήλιος ανέβηκε τρία ακόντια (μέτρηση χρόνου ανάλογα με το ύψος του ήλιου)) Φλογ.

Φλογητά

-ΚΕΕΛ 1361

Ανθόπουλος 1937

2. Αιχμή της βουκέντρας ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. ξιβίντιρι

3. Ξυράφι Φάρασ.

Φάρασα

Συνών. ιφλάχι, ξουράφι

μικραίνω ( ρ. ) μικραίνω [miˈkreno] Γούρδ. μικρύνου [miʹkrinu] Τσελτ. μικρυνίσ̑κω [mikriˈniʃko] Ανακ. μικρυνίσ̑κου [mikriˈniʃku] Μισθ. μικρυνίξω [mikriˈniksο] Μισθ. μικρυγιανίσ̑κω [mikriʝaˈniʃko] Αξ. Αόρ. μικρυγιάνα [mikriˈʝana] Αξ. Υποτ. μικρυάνω [mikriˈano] Αξ. ...