ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ξουντούρτημα ( ουσ. ουδ. ) ξ̑ουνdούρτημα [kʃunˈdurtima] Μισθ. ...

ξουράφι (ουσ. ουδ.) ξουράφ' [ksuˈraf] Ανακ., Αραβαν., Αραβ., Γούρδ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. ξ̑ουράφ' [kʃuˈraf] Τελμ. ξουράβ' [ksuˈrav] Αξ. Από το μεταγν. ουσ. ξυράφιον, υποκορ. του αρχ. ουσ. ξυρόν. Ο τύπ. ξουράφι μεσν.

Ξυράφι, λεπτή κοφτερή λεπίδα ό.π.τ. : Τσίτα τ' ράχη τ' μι ντου ξουράφ΄ (Κόψε την πλάτη του με το ξυράφι) Μισθ. -Κοτσαν. Συνών. ιφλάχι :2, μιζράχι

ξουρίζω ( ρ. ) ξουρίζω [ksuˈrizo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Σινασσ., Φλογ. ξουρίζου [ksuˈrizu] Μισθ., Σίλ. Παρατατ. ξουριζόνdζ̑ισκα [ksuriˈzondʒiska] Σίλ. Αόρ. ξούρ'σα [ˈksursa] Γούρδ., Σίλ., Φάρασ. Παθ. ξουρίζομαι [ksuˈrizome] Ουλαγ. ξουρίζουμαι [ksuˈrizume] Αξ., Γούρδ., Σινασσ. ξουρούζουμαι [ksuˈruzume] Φλογ. ξουριζιέμι [ksuriˈzʝemi] Μισθ. Παρατατ. ξουρίζουμου [ksuˈrizumu] Σίλ. Αόρ. ξουρίστα [ksuˈrista] Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ. ...