Παναγία
(ουσ. θηλ.)
Παναγία
[panaˈʝia]
Καππ.
Παναΐα
[pana'ia]
Ανακ., Σίλ., Σινασσ., Φάρασ.
Πανάια
[paˈnaia]
Ουλαγ.
Πανανία
[panaˈnia]
Μαλακ.
Παναγιά
[panaʹʝa]
Φλογ.
Ουδ.
Πανάιας
[paˈnaias]
Ουλαγ.
Παναϊά
[Panaiˈa]
Μισθ.
Από το μεταγν. επίθμ. πανάγιος, με ουσιαστικοπ. του θηλ. τύπ. από τη μεταγν. φρ. παναγία Παρθένος.
1. Παναγία
ό.π.τ.
:
Χώρια Χριστός, χώρια Παναγία
(Χωριστά ο Χριστός, χωριστά η Παναγία)
Αραβαν.
-Φωστ.-Κεσ.
Γήφτιξαμ' τσεριά σου Παναϊά
(Ανάβαμε κεριά στην Παναγιά)
Μισθ.
-Κοτσαν.
Βαλιού ντο γιαλάκ' γένν'σε Πανάιας
(Η Παναγία γέννησε στη φάτνη του βουβαλιού)
Ουλαγ.
-ΚΜΣ-Θεοδ.
Παναγιάς μέρα εγεννήθην
(Γεννήθηκα ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου)
Φλογ.
-ΙΛΝΕ 812
|| Φρ.
Παναγία κονώνει τα δάκρυά τ'
(Η Παναγία χύνει τα δάκρυά της˙ Βρέχει)
Φάρασ.
-ΚΜΣ-Θεοδ.
Παναάς τα γράμματα - Παναγιάς τα qράμματα
(Τα γράμματα της Παναγίας˙ Ο επιτάφιος θρήνος)
Μισθ., Φλογ.
-ΙΛΝΕ
Παναΐας ζώνη
(Ζώνη της Παναγίας˙ Το ουράνιο τόξο)
Σίλ.
-ΚΜΣ-ΛΚ4
Συνών.
Θεοτόκος
2. Επιφώνημα
ό.π.τ.
:
Φόρτουσιν σας, ντοϊστούρσιν εσάς, ωχ ωχ Παναγία μου
(Σας το φόρτωσε, σας ανακάτεψε, ωχ ωχ Παναγία μου)
Μισθ.
-ΑΠΥ-ΕΝΔ