πέρδικα (ουσ.) πέρδικα [ˈperðika] Μισθ.

Μισθί

πέρντικα [ˈperdika] Σίλ.

Σίλλη

bέρdικα [ˈberdika] Σίλ.

Σίλλη

πέρτζικα [ˈperdzika] Σίλ.

Σίλλη

πέρτσικα [ˈpertsika] Σίλ.

Σίλλη

Από το μεσν. πέρδικα το οπ. από το αρχ. πέρδιξ, αιτ. πέρδικα.

Το πτηνό πέρδιξ η αλεκτορίς (perdix graeca) της οικογενείας των φασιανιδών, κοινώς πέρδικα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ουτσ̑ά κάτι πέρντικα (Εκεί κάθεται η πέρδικα) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

|| Ασμ. Ιν τσ̑ην αϊτούν μπαίνου 'γωιν τσ̑ην μπέρdικα βγαίνου 'γω (Σαν τον αητό μπαίνω 'γώ, σαν την πέρδικα βγαίνω 'γώ
(δηλ. μπορώ να μπω και να βγω εύκολα)) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

περδίκι ( ουσ. ) περδίκι [perˈðici] Ανακ. περντίκι [perˈdici] Φάρασ. μπερdίκ' [berˈdik] Σινασσ., Τελμ. περντίτσ̑ι [perˈditʃi] Φάρασ. περdίdζ̑ι [perˈdidʒi] Φάρασ. περτίκ' [perˈtik] Σινασσ. ...