ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

Παρασκευή ( ουσ. θηλ. ) Παρασκευή [parasceˈvi] κ.α., Μαλακ., Μισθ., Τελμ., Φάρασ., Φερτάκ. Παρασ̑κευή [paraʃceˈvi] Ανακ., Αξ., Γούρδ., Ποτάμ., Φλογ. Παρασ̑τσ̑ευή [paraʃtʃeˈvi] Σατ., Φάρασ., Φκόσ. Παρασ̑τζ̑ευή [paraʃtʒeˈvi] Φάρασ. Παρασκευγή [parasceˈvʝi] Σίλ. Παρατσ̑ευγή [paratʃeˈvʝi] Φάρασ. Παρασ̑κεή [paraʃceˈi]] Μισθ. Παρασκεβιά [parasceˈvʝa] Μαλακ. Μπαρασκευή [barasceˈvi] Σίλ. ...

παρασπάνω (ρ.) παρασπάνω [paraˈspano] Μαλακ., Φλογ. Αόρ. παραέσπασα [paraˈespasa] Φλογ. Από το αρχ. ρ. παρασπάω-ῶ = τραβώ βίαια, παλεύω με μεταπλασμό κατά τα ρ. σε -νω, βλ. Κατσούδα (2007: 160-164).

Παρατείνω τη ζωή κάποιου που ψυχορραγεί με θρήνους Μαλακ.

παρασπόρι ( ουσ. ουδ. ) παρασπόρι [paraˈspori] Ανακ. ...