ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

παρασπορτζής ( ουσ. αρσ. ) παρασπορτζής [parasorˈdzis] Δίλ., Μαλακ. παρασπορτζ̑ής [parasorˈdʒis] Ανακ. Πληθ. παρασπορτζ̑ήδε [parasorˈdʒiðe] Ανακ., Φλογ. ...

παραστάδι (ουσ. ουδ.) παραστάδι [paraˈstaði] Φάρασ., Φκόσ. παραστάγ’ [paraˈstaʝ] Αξ. Πληθ. παραστάδε [paraˈstaðe] Αφσάρ., Φάρασ. παραστάρια [paraˈstarʝa] Κίσκ. Από το αρχ. ουσ. παραστάδιον.

Η παραστάδα της πόρτας, το κούφωμα και συνεκδ. η πόρτα ό.π.τ. : Τ’ τ͑ύρας το παραστάγ’ (Η παραστάδα της πόρτας) Αξ. -Μαυρ.-Κεσ. ‘φσαίρ’τσεν ντo 'ς συννύφτσας το παραστάδι (το άδειασε στης συννυφάδας την πόρτα) Φάρασ. -ΚΜΣ-Θεοδ. || Φρ. Σο παραστάδι μου χώμα τζ̑ο ‘φήτσες (στο κατώφλι μου χώμα δεν άφησες˙ για όσους σύχναζαν στο σπίτι κάποιου για να παρακαλέσουν για κάτι) Φάρασ. -Λουκ.Λουκ.

παραστεκάμενος ( ουσ. αρσ. ) παραστεκάμενος [parasteˈkamenos] Ποτάμ., Τζαλ., Φάρασ. παραστηκάμενος [parastiˈkamenos] Μαλακ., Σινασσ. παρασ̑τηκάμενος [paraʃtiˈkamenos] Ανακ., Αξ., Φλογ. παρασκέμενος [paraˈscemenos] Σινασσ. Θηλ., Πληθ. παρασ̑τηκάμενες [paraʃtiʹkamenes] Φλογ. ...