ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

παραπούλι ( ουσ. ουδ. ) παρπούλι [par’puli] Φάρασ. παραγούζ΄ [paraˈɣuz] Φλογ. ...

παραπουτεύω (ρ.) παραπουτεύω [parapuˈtevo] Φάρασ. Αγν. ετύμ. Κατά τον Καρολίδη (1885: 95) από ομηρ. ρ. ἠπεροπεύω =δελεάζω ή από το αρμεν. ρ. par= μιλώ. Εναλλακτικά, από το μεσν. ρ. προπετεύω = φλυαρώ, μιλάω απρόσεχτα (LBG), συμπεριφέρομαι υπεροπτικά (Λεξ. Κριαρ.), με επίδρ. του προθμ. παρα-.

Γογγύζω, μονολογώ ό.π.τ. Συνών. σοκραντίζω

παράς ( ουσ. ουδ. ) π͑αράς [pʰaˈras] Αφσάρ., Σίλ., Φάρασ. Πληθ. παρά [paˈra] Καππ. παράδε [paˈraðe] Φάρασ., Φκόσ. παράες [paˈraes] Μπέηκ. παράδια [paˈraðʝa] Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ., Φλογ. παράδα [paˈraða] Αφσάρ. παράγια [paˈraʝa] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Τροχ., Φερτάκ. παράιγια [paˈraiʝa] Αξ., Φερτάκ. παράϊα [paˈraia] Μισθ. παρέγια [paˈreʝa] Αραβαν. ...