ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

παραπούλι ( ουσ. ουδ. ) παρπούλι [par’puli] Φάρασ. παραγούζ΄ [paraˈɣuz] Φλογ. ...

παραπουτεύω (ρ.) παραπουτεύω [parapuˈtevo] Φάρασ. Αγν. ετύμ. Αβάσιμη η ετυμολόγ. από το ομηρ. ρ. ἠπεροπεύω που προτείνει ο Καρολίδης (1885: 95). Πιθανότερη η σύναψη, παρά τις αντιρρήσεις του Καρολίδη, με το αρμεν. ουσ. բարբաջ (barbaǰ)= ψελλίσματα, ανοησίες, παραμιλητό και παλαιότ. ρ. բաղբաջեմ (bałbaǰem), πβ. και λατιν. balbutio (Martirosyan 2007: 168-169).

Μουρμουρίζω, γκρινιάζω ό.π.τ. Συνών. σοκραντίζω

Τροποποιήθηκε: 07/08/2025

παράς ( ουσ. αρσ. ) π͑αράς [pʰaˈras] Αφσάρ., Σίλ., Φάρασ. Πληθ. παράδε [paˈraðe] Φάρασ., Φκόσ. παράες [paˈraes] Μπέηκ. παράδια [paˈraðʝa] Ανακ., Μαλακ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ., Φλογ. παράδα [paˈraða] Αφσάρ., Τσουχούρ. παράγια [paˈraʝa] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Τροχ., Φερτάκ. παράιγια [paˈraiʝa] Αξ., Φερτάκ. παράϊα [paˈraia] Μισθ. παρέγια [paˈreʝa] Αραβαν. Γεν., Πληθ. παραδιού [para'ðʝu] Μαλακ., Τελμ. ...