ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

προσκύνημα ( ουσ. ) προσκύνημα [proˈscinima] Γούρδ., Μισθ., Σινασσ. προσ̑κύνημα [proˈʃcinima] Ανακ., Αραβαν. προσ̑κύνεμα [proˈʃcinema] Αξ. Πληθ. προσκυνήματα [prosciˈnimata] Σινασσ. προσ̑κυνήματα [proʃciˈnimata] Αξ. ...

προσκυνητάρι (ουσ.) προσκυνητάρι [prosciniˈtari] Αφσάρ. προσ̑κυνητάρ' [proʃciniˈtar] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ. Νεότ. ουσ. προσκυνητάριον = κείμενο με την περιγραφή των Αγίων Τόπων, ως οδηγός των προσκυνητών < μεσν. προκυνητήριον = ο χώρος προσκύνησης και προσευχής των πιστών με μεταπλ. σε -άρι(ον).

Θέση για την εικόνα του αγίου που γιορτάζει ό.π.τ.

προσκυνώ ( ρ. ) προσκυνώ [prosciˈno] Γούρδ., Μισθ., Σινασσ., Φερτάκ. προσ̑κυνώ [proʃciˈno] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Μισθ., Φλογ. προστσ̑υνάω [prostʃiˈnao] Φάρασ. προστζ̑υνώ [prosdʒiˈno] Φάρασ. προτσ̑υνώ [protʃiˈno] Φάρασ. Παρατατ. προστζ̑υνάνκα [prosdʒiˈnaŋka] Φάρασ. Αόρ. προσκύν'σα [proˈscinsa] Γούρδ., Φάρασ. προσκύντσα [proˈscintsa] Μισθ., Φάρασ. προστσ̑ύν'σα [proˈstʃinsa] Φάρασ. προστζ̑ύντσα [prosdʒiˈntsa] Φάρασ. ...