προσκεφαλάδι (ουσ. ουδ.) προσ̑κεφαλάρ' [proʃcefaˈlar] Αραβαν.

Αραβανί

Πληθ. πρισ̑κεφαλάδια [priʃcefaˈlaðʝa] Φλογ.

Φλογητά

πισκεφαλάδια [piscefaˈlaðʝa] Σινασσ.

Σινασσός

πισκαβαλάια [piskavaˈlaia] Τροχ.

Τροχός

σκεφελάρια [scefeˈlarʝa] Σινασσ.

Σινασσός

Από το μεταγν. επίθ. προσκεφαλάδιον, υποκορ. του αρχ. προσκεφάλαιον.

1. Προσκέφαλο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Ασμ. Ἔχω την θάλασσαν αυλή, και τα καράβια σπίτια
και τα καραβοκύματα ψηλά πισκεφαλάδια (Ἔχω την θάλασσα αυλή, και τα καράβια σπίτια
και τα ψηλά κύματα των καραβιών προσκεφάλι) Σινασσ.

Σινασσός

-Lag.

Lagarde 1886

Συνών. γιαστίκ, κεφαλόχειλο, προσκεφαλάδα, προσκέφαλο, προσκεφάλα

2. Mαξιλάρα καθίσματος Τροχ., Φλογ.

Τροχός, Φλογητά

προσκέφαλο ( ουσ. ) πρισκέφαλου [priˈscefalu] Μισθ. πισκέφαλου [piˈscefalu] Σίλ. bισ̑κέφαλο [biˈʃcefalo] Αξ. ...