πούμα (ουσ. ουδ.) πούμα [ˈpuma] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλ., Τελμ., Τροχ., Φερτάκ., Φλογ.

Ανακού, Αξός, Αραβανί, Μαλακοπή, Μισθί, Ουλαγάτς, Σίλλη, Τελμησσός, Τροχός, Φερτάκαινα, Φλογητά

πούμbα [ˈpumba] Ανακ., Μισθ., Σίλατ.

Ανακού, Μισθί, Σίλατα

Γεν. πουμάτ' [puˈmat] Τελμ.

Τελμησσός

πούμαγιου [ˈpumaʝu] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

Αρσ. πούμπος ο [ˈpumbos] Σινασσ.

Σινασσός

Νεότ. ουσ. ποῦμα, το οπ. από το αρχ. ουσ. πῶμα.

1. Πώμα, επικάλυμμα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Χέκι ντου πούμα σου τόπου τ' (Βάλε το πώμα στη θέση του) Μισθ.

Μισθί

-Κοτσαν.

Κοτσανίδης 2006

Πβ. φαράκα :1

2. Λίθινος δίσκος ως κάλυμμα του ταντουρίου Ανακ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ.

Ανακού, Μαλακοπή, Μισθί, Σίλατα, Σινασσός, Τροχός

: Τουνdουριοῦ ντου π͑ούμα (Kάλυμμα του ταντουριού) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Μι το πούμbα το έκλειζαμ' (Με το πώμα το κλείναμε, ενν. το ταντούρι) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

πουντιάζω ( ρ. ) πουντιάζω [pun'dʝazo] Μαλακ. μποντιάζω [bonˈdʝazo] Αξ. ...