ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αδροβωλίζω
αδροκόσκινο
αδρός
αδρούτσικος
αέρας
αερίζω
αερικό
αετός
αζάρ
αζαρλαντίζω
αζαρλάτημα
αζάτι
αζβάι
άζγκαλντι
αζγούνα
αζγούνης
αζγουνλαντίζω
αζγουνλούχι
α̈ζια̈τλούσα
αζίζης
αζιλντίζω

αζαρλαντίζω ( ρ. ) αζαρλαdι̂́ζω [azarlaˈdɯzo] Αραβαν. αζαρλατίζω [azarlaˈtizo] Μαλακ., Τσουχούρ., Φάρασ. εζερλεdίζω [ezerleˈdizo] Αξ. αζαρλατώ [azarlaˈto] Φάρασ. αζαρλατώου [azarlaˈtou] Φάρασ. εζκιρλετώ [ezcirleˈto] Σινασσ. Παρατατ. αζαρλατίνκα [azarlaˈtinka] Τσουχούρ., Φάρασ. ...

αζαρλάτημα (ουσ. ουδ.) αζαρλάτημα [azarˈlatima] Μαλακ. Από το ρ. αζαρλατίζω, όπου και τύπ. αζαρλατώ (θ. αορ. αζαρλατη-), και το παραγωγ. επίθμ. -μα.

Επίπληξη. Συνών. γατιέσιμα, κατσάδα

αζάτι ( επίθ. ) αζάτι [aˈzati] Αφσάρ., Φάρασ. ...