ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αζγούνης ( επίθ. ) αζγούνης [azˈɣunis] Σινασσ., Φάρασ. αζγούν [azˈɣun] Μισθ. αζγι̂́ν [azˈʝɯn] Αξ., Μισθ. αζγκι̂́ν [azˈgɯn] Ουλαγ. αζγούνη [azˈɣuni] Αφσάρ., Φάρασ. ...

αζγουνλαντίζω (ρ.) αζγι̂ν-νανdι̂́ζω [azgɯnnanˈdɯzo] Αραβαν. Αόρ. αζγουνλάd’σα [azɣunˈladsa] Φάρασ. Από το επίθ. ασγούνης, όπου και τύπ. ασγι̂́ν, και το παραγωγ. επίθμ. -λαντίζω. Ο τύπ. αζγι̂ν-νανdι̂́ζω με αφομ. [n-l] > [n-n]. Πβ. και τουρκ. ρ. azgınlaşmak = γίνομαι έξαλλος.

1. Αγριεύω ό.π.τ. Συνών. λυσσιάζω

2. Επιδεινώνομαι, χειροτερεύω Φάρασ. Συνών. βαρυνίσκω, βαρώνω

αζγουνλούχι ( ουσ. ουδ. ) αζγουνλούχ̇ι [azɣunˈluxi] Αφσάρ. αζγουνλι-έχ̇ι [azɣunliˈexi] Φάρασ. ...