άψητος (επίθ.) άψ̑ητο [ˈapʃito] Αξ., Αραβαν., Γούρδ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος

άψητου [ˈapsitu] Μαλακ.

Μαλακοπή

άψηστος [ˈapsistos] Αραβαν.

Αραβανί

ανήψ̑ηστο [aˈnipʃisto] Φλογ.

Φλογητά

ανήψηστου [aˈnipsistu] Δίλ.

Δίλα

ανήπηστο [aˈnipisto] Αξ., Μαλακ.

Αξός, Μαλακοπή

Μεσν. επίθ. ἄψητος. O τύπ. άψηστος με επίθμ. -στος αντί -τος αναλογ. κατά τα ρ. σε -ίζω. Ο τύπ. ανήπηστο από *ανάψητο > ανήψητο (αφομ.) (με επανάληψη του στερητικού αν-, α-) και μετάθ. του συριστικού. Ο τύπ. ανήψητος ήδη νεότ., στο Λεξ. Σομ. και σε πολλά ν.ε. ιδιώμ. (ΙΛΝΕ, λ. ἄψητος).

1. Αυτός που δεν έχει ψηθεί ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ψωμί ανήπηστο (Άψητο ψωμί) Αξ.

Αξός

-Μαυρ.-Κεσ.

Μαυροχαλυβίδης/Κεσίσογλου 1960

Συνών. ωμός

2. Μτφ., ανώριμος, άπειρος Αξ.

Αξός

: Ινσάνος άψ̑ητο (Ανώριμος άνθρωπος) Αξ.

Αξός

Συνών. ωμός

αψήφιστος ( επίθ. ) αψήφιστος [aˈpsifistos] Σινασσ. αψ̑ήφιστο [aˈpʃifisto] Αραβαν. αψήφητου [aˈpsifitu] Μαλακ. ...