ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σκέμλε ( ουσ. ουδ. ) σκέμλε [ˈscemle] Αραβαν., Μισθ. σκέμνε [ˈscemne] Ανακ., Γούρδ., Μισθ., Σινασσ., Τελμ., Τροχ. ισκέμνε [iˈskemne] Γούρδ. σκιάμνε [ˈscamne] Μισθ. σκαμί [skaˈmi] Σίλατ. Θηλ. σκέμνια [ˈscemɲa] Αξ. σκιάμνα [ˈscamna] Μισθ. ...

σκεμπές (ουσ.) σκεbές [sceˈbes] Μισθ. σκεμπί [scemˈbi] Τελμ. Από το νεότ. ουσ. σκεμπέ (Λεξ, Κριαρ.), το οπ. από το τουρκ. ουσ. işkembe = κοιλιά, στομάχι βοδιού, πατσάς, με αποβολή του αρκτ. άτονου φων.

1. Στομάχι σφαγμένου ζώου από το οπ. παρασκευάζεται πατσάς Μισθ., Τελμ.

2. Κοιλαράς Μισθ.

σκεπάζω ( ρ. ) σκεπάζω [sceˈpazo] Γούρδ. σκεπάζου [sceˈpazu] Μισθ., Σίλ. σκεπάνω [sceˈpano] Καππ. σ̑κεπάνου [ʃceˈpanu] Μαλακ. σ̑επάνου [ʃeˈpanu] Φάρασ. σ̑εbάνου [ʃeˈbanu] Κίσκ. Εν., γ' σκεπάγνει [sceˈpaɣni] Καππ. Αόρ. σκέπασα [ˈscepasa] Γούρδ., Σίλ. Εν., Υποτ., γ' στσ̑επάσει [ʃtseˈpasi] Αφσάρ. σ̑επάσει [ʃeˈpasi] Τσουχούρ. ...