σκοτεινιάζω
(ρ. απρόσ.)
σκοτεινιέζω
[skotiˈɲezo]
Τσουχούρ., Φάρασ.
γ' Εν.
σκοτ'νιάζ'
[skotˈɲaz]
Μαλακ.
κοτσ̑εινιάσ̑'
[kotʃiˈɲaʃ]
Αραβαν., Γούρδ.
Αόρ.
σκοτεινιέσα
[skotiˈɲesa]
Τσουχούρ., Φάρασ.
γ' Εν.
κοτσείνιασε
[ko'tsiɲase]
Γούρδ.
σκοτεινιάσεν
[skotiˈɲasen]
Αξ.
σκονιάσιν
[skoˈɲasin]
Μισθ.
Από το μεσν. ρ. σκοτεινιάζω, το οπ. από το ουσ. σκοτεινιά και το παραγωγ. επίθμ. -ιάζω.
Σκοτεινιάζει, βραδιάζει
ό.π.τ.
:
Βαβά, σκοτεινιάσεν, σών' άλλο
(μπαμπά, σκοτείνιασε, φτάνει πια)
Αξ.
-Μαυρ.-Κεσ.
Κοτσείνιασε, έν'νε άλλο νύχτα· ας άμ', φοβούμεστε, μονάχα μας 'μεστέ
(σκοτείνιασε έγινε πια νύχτα ας πάμε φοβούμενα μονάχοι είμαστε)
Γούρδ.
-Καράμπ.
Σκοτεινιέσινι, ήρτινι ο τατά μας
(Σκοτείνιασε, ήρθε ο πατέρας μας)
Τσουχούρ.
-ΑΠΥ-Bağr.