ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

φεύγω ( ρ. ) φεύγω [ˈfevɣo] Ανακ., Τελμ. φεύγου [ˈfevɣu] Σίλ. φέγω [ˈfeɣo] Μαλακ. φέγου [ˈfeɣu] Μισθ., Σίλ. φέγνω [ˈfeɣno] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Σινασσ., Τελμ., Φλογ. φέγνου [ˈfeɣnu] Μισθ. φύγνω [ˈfiɣno] Φερτάκ. Αόρ. έφυγα ['efiɣa] Μαλακ., Σινασσ., Φάρασ. έφ'γα [ˈefɣa] Μισθ., Φλογ. έφ'χα [ˈefxa] Μισθ., Μπέηκ., Σεμέντρ., Φλογ. ...

φίγγι (ουσ.) φίν̇g' [fiɳg] Αξ. Από το τουρκ. ουσ. fiğ =βίκος (Vicia sativa), όπου και διαλεκτ. τύπ. fink, το οπ. από το μεταγν. ουσ. βίκιον = βίκος. Βλ. Tzitzilis (1987α: 30).

Είδος αγριολάθουρου

φιδάτισσα ( ουσ. θηλ. ) φιδάτ'σσα [fiˈðatsa] Φάρασ. ...