ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

φίγγι ( ουσ. ) φίν̇g' [fiɳg] Αξ. ...

φιδάτισσα (ουσ. θηλ.) φιδάτ'σσα [fiˈðatsa] Φάρασ. Από το νεότ. επίθ. ὀφιδάτος (Λεξ. Βλάχ. Βάιγ.) > φιδάτης, με το θηλ. παραγωγ. επίθμ. -ισσα.

Φίδαινα, σύζυγος του φιδιού : Λε της τζ' η φιδάτ'σσα: «Ο γαμπρός σας φίδι μα ένι, ένι ισάνι» (Και της λέει η φίδαινα: «Ο γαμπρός σας (δηλ. ο σύζυγός μου) δεν είναι φίδι, είναι άνθρωπος») Φάρασ. -Θεοδ.Παραδ.

φίδι ( ουσ. ) φίδι [ˈfiði] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Φάρασ. φίδ' [fið] Ανακ., Δίλ., Μαλακ., Ποτάμ., Φλογ. φίρι [ˈfiri] Σίλ. φίθ' [fiθ] Σίλατ., Φλογ. φίζ' [fiz] Σεμέντρ. φίγι [ˈfiʝi] Μισθ., Τροχ. φίγ̑' [fiʝ] Ουλαγ. φίχ' [fiz] Αξ., Ουλαγ. φίι [ˈfii] Δίλ., Μισθ. φι [fi] Ουλαγ. ...