φιλάν
(αντων.)
φιλάν'
[fiˈlan]
Αξ., Σινασσ., Τελμ., Φάρασ., Φλογ.
φουλάν
[fuˈlan]
Μισθ.
φουλάνιν
[fuˈlanin]
Τσαρικ.
φιλάνι
[fiˈlani]
Φάρασ.
Αρσ.
φιλάνης
[fiˈlanis]
Σίλ., Φάρασ., Φλογ.
φιλάν'ς
[fiˈlans]
Μαλακ.
Θηλ.
φιλάντ'σ̑σ̑α
[fiˈlantʃa]
Φάρασ.
Από την τουρκ. αντων. filan (< αραβ. fulān) = τάδε.
Τάδε, δείνα
ό.π.τ.
:
Ψ̑ήσε με έξε ίνgες κ͑αbάb λάκιν ασ' σο φιλάν' ντο κ͑ασάπ να φέρεις το κιριάς
(Ψήσε μου έξι ουγγιές κεμπάπ αλλά να φέρεις το κρέας από τον τάδε χασάπη)
Φλογ.
-Dawk.
Ο φιλάν' είπιν ατέ
(Ο τάδε είπε αυτό)
Φάρασ.
-Αναστασ.
Ήdουνε σο φιλάνι το χωρίο αν γκουζέλτσα
(Ήταν στο τάδε χωριό μιά όμορφη κοπέλα)
Φάρασ.
-Dawk.
Ακούμ' προχτές πέσανι φιλάνης
(Μόλις προχτές πέθανε ο τάδε)
Σίλ.
-Καρίπ.
Μάνα, να πάου ογώ σου φουλάνιν ντου τόπους
(Μάνα, θα πάω εγώ στον τάδε τόπο)
Τσαρικ.
-Καραλ.
Συνών.
κρυφός, σέι :5, τάδε, ταδεποιός, τίτος