υλίζω (ρ.) υλίζω [iˈlizo] Ανακ., Μαλακ., Σινασσ.

Ανακού, Μαλακοπή, Σινασσός

γυλίζω [ʝiˈlizo] Αξ., Φλογ.

Αξός, Φλογητά

γυλίζου [ʝiˈlizu] Μισθ.

Μισθί

Αόρ. ύλ’τσα [ˈiltsa] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το αρχ. ρ. ὑλίζω = α) σκουπίζω την μύτη μου β) φιλτράρω, διυλίζω (πβ. Κρατ. ἀπ. 30.333 «ὕλιζε τὰϲ ῥῖναϲ»)

Διυλίζω, στραγγίζω, περνάω κάτι από φίλτρο ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Να υλίσ’ το σ̑ιρά (Να στραγγίξει τον μούστο) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Βράισ̑καν τα, τα πέραζαν σο υλιστήρ', ασ' σο υλιστήρ' γύλ'ζαν τα (Τα έβραζαν, τα πέρναγαν από το σουρωτήρι, με το σουρωτήρι τα σούρωναν) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Συνών. σουζντώ

υλιστήρι ( ουσ. ουδ. ) υλιστήρι [iliˈstiri] Σινασσ. υλιστήρ’ [iliˈstir] Ανακ., Σίλατ., Φλογ. υλισ̑τήρ’ [iliˈʃtir] Μαλακ. γυλιστήρι [ʝiliˈstiri] Μισθ. γυλισ̑τήρ' [ʝiliˈʃtir] Αξ. ...