υλιστήρι (ουσ. ουδ.) υλιστήρι [iliˈstiri] Σινασσ.

Σινασσός

υλιστήρ’ [iliˈstir] Ανακ., Σίλατ., Φλογ.

Ανακού, Σίλατα, Φλογητά

υλισ̑τήρ’ [iliˈʃtir] Μαλακ.

Μαλακοπή

γυλιστήρι [ʝiliˈstiri] Μισθ.

Μισθί

γυλισ̑τήρ' [ʝiliˈʃtir] Αξ.

Αξός

Από το μεταγν. ουσ. ὑλιστήριον, πβ. και μεταγν. ὑλιστήρ. Πβ. και τουρκ. διαλεκτ. ilistir (Tietze 1955: 242)

1. Σουρωτήρι για τη διύλιση κυρίως του γάλακτος ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Βράισ̑καν τα, τα πέραζαν σο υλιστήρ', ασ' σο υλιστήρ' γύλ'ζαν τα (Τα έβραζαν, τα πέρναγαν από το σουρωτήρι, με το σουρωτήρι τα σούρωναν) Φλογ.

Φλογητά

-ΙΛΝΕ 812

Κωστάκης 1962

Συνών. σουζέκι :1, σουζκέτς :1

2. Σε αινίγματα, το αιδοίο Σινασσ.

Σινασσός

Συνών. σουζέκι :1, σουζέκι, υλιστήρι :1

υνί ( ουσ. ουδ. ) υνί [iˈni] Ανακ., Γούρδ., Μαλακ., Σινασσ. υν-νί [iˈnni] Αξ., Αραβαν., Αφσάρ. γυνί [ʝiˈni] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Τροχ., Φλογ. γυν-νί [ʝiˈnni] Ουλαγ. ...