Ακαδημία Αθηνών

ΚΕΝΤΡΟΝ ΕΡΕΥΝΗΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ - Ι.Λ.Ν.Ε.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
βυτζίκα ( ουσ. θηλ. ) βυτζίκα [viˈdzika] Σινασσ. ...
γαβάθα (ουσ. θηλ.) γαβάτ͑α [ɣaˈvatʰa] Αξ., Σίλ. καβάτα [kaˈvata] Μαλακ. Από το μεταγν. ουσ. *γαβάθα (πβ. τα μεταγν. καβάθα και γάβαθον). Ο τύπ. καβάτα από τουρκ. διαλεκτ. kavata (βλ. Tietze 1955: 215).
Γαβάθα, ξύλινο βαθύ πιάτο ή δοχείο ό.π.τ. : Πάτσησι νιά γάβατα, έτζισίν τη (Πάτησε μιά γαβάθα, την έλιωσε) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. κιλντάνι, τάσι :2
γαβίνα ( ουσ. θηλ. ) γαβίνα [ɣaˈvina] Μισθ., Σίλ. ...