ψαλίδα
(ουσ.)
ψαλίδα
[psa'liða]
Καππ., Τελμ.
ψαλίγια
[psa'liʝa]
Αξ.
ψαλίρα
[psa'lira]
Αραβαν., Γούρδ.
ψαλία
[psa'lia]
Μισθ., Ουλαγ.
Από το μεσν. ουσ. ψαλίδα (< αρχ. ψαλίς).
1. Ψαλίδι
ό.π.τ.
:
Έπαρ' ψαλία, κοψ' τα
(Πάρε ψαλίδι, κόψ' τα (ενν. τα μαλλιά))
Μισθ.
-Κωστ.Μ.
Ν’ άνοιξ' κουρεύιξαμ ’ντα πρόγαδα μι τ’ ψαλία
(Την άνοιξη κουρεύαμε τα πρόβατα με το ψαλίδι)
Μισθ.
-Κοτσαν.
|| Ασμ.
Χάσα το βολόνι μ', ηύρα το ψαλίρα μ'
(Έχασα το βελόνι μου, βρήκα το ψαλίδι μου)
Αραβαν.
-Φωστ.
Συνών.
ψαλίδι :1