ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ψάλλημα ( ουσ. ουδ. ) ψάλλημα [ˈpsalima] Σίλ. ψάλλεμα [ˈpsalema] Φάρασ. ψάλλ'μα [ˈpsalma] Φάρασ. ψέλνημα [ˈpselnima] Ουλαγ. ...

ψαλληματάς (ουσ. αρσ.) ψαλλημαδάς [psalimaˈðas] Τσαρικ. ψαλετάς [psaleˈtas] Φλογ. Από το ουσ. ψάλλημα (θ. ψαλληματ-) και το παραγωγ. επίθμ. -άς.

Μουσουλμάνος ιερωμένος, χότζας Τσαρικ. : Ήρτα σ’ ένα ψαλλημαδαγιού χωριό (Ήρθα στο χωριό ενός χότζα) Τσαρικ. -ΚΜΣ-ΚΠ294 Συνών. διαβάζω :1, χαβατζάς, χότζας, ψαλτάρης :4

ψάλλω ( ρ. ) ψάλλω [ˈpsalo] Αραβαν., Γούρδ., Σεμέντρ., Σίλατ., Σινασσ., Φάρασ., Φερτάκ. ψάλλου [ˈpsalu] Αφσάρ., Μισθ., Σίλ. ψέλνω [ˈpselno] Ουλαγ., Σίλ. ψαλλίγω [psa'liɣo] Μαλακ. ψαλλένου [psa'lenu] Φάρασ. ψαλλίσκω [psa'lisko] Αραβαν., Γούρδ. ψαλλίσ̑κω [psa'liʃko] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ., Φλογ. ψαλλνίσ̑κω [psalˈniʃko] Αξ., Μισθ., Τσαρικ. Παρατατ. έψαλνα [ˈepsalna] Σίλ. ψάλλισ̑κα [ˈpsaliʃka] Τελμ., Φλογ. ...