ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ντουζένι
ντουζετίζω
ντουκάνι
ντουλάπι
ντουλγκέρης
ντούλι
ντουμάνι
ντουμανλατίζω
ντουμντούζι
ντουνιάς
ντουντάκι
ντουντούκι
ντουπαρά
ντουρναλατίζω
ντουρουλτίζω
ντουρουττώ
ντουσμάνος
ντουσούντημα
ντουσουντίζω
ντούτι
ντουτιά

ντουνιάς ( ουσ. αρσ. ) ντουνιάς [duˈɲas] Μισθ. ντουνιά [duˈɲa] Αραβαν., κ.α., Μισθ., Ουλαγ., Τελμ. τουνgιάς [tuˈŋas] Φάρασ. τουνιά [tuʹɲa] Φάρασ. ...

ντουντάκι (ουσ. ουδ.) ντουdάχ' [duˈdax] Ανακ., Αξ., Δίλ. ντάκ' [dak] Φερτάκ. τουτάχ̇ι [tuˈtaxi] Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Τσουχούρ., Φκόσ. Πληθ. ντουdάχγια [duˈdaxʝa] Αξ. ντάκια [ˈdaca] Φερτάκ. Από το τουρκ. ουσ. dudak = χείλος, όπου και παλαιότ. και διαλεκτ. τύπ. tutak.

Χείλoς ό.π.τ. Συνών. χείλος

ντουντούκι ( ουσ. ουδ. ) ντουντούκ' [duˈduk] Μισθ., Σινασσ. τουτούκι [tuˈtuci] Φάρασ. ντϋdΰκι [dyˈdyci] Αραβαν. ...