χιλέ (ουσ. ουδ.) χιλέ [çi'le] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

χιλέσ̑ι [çi'leʃi] Τελμ.

Τελμησσός

αχίλι [aˈçili] Φάρασ.

Φάρασα

Αρσ. χ̇ιλ-λές [xilˈles] Φάρασ.

Φάρασα

χ̇ιλ-λα̈́ς [xilˈlæs] Φάρασ.

Φάρασα

Νεότ. ουσ. χιλέ, το οπ. από το τουρκ. ουσ. hile (< αραβ. ḥīla(t)) = δόλος, όπου και διαλεκτ. τύπ. hila.

Πανουργία, δόλος, τέχνασμα ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Δώτσ̑εν ντα αν αχίλι. Είπεν ντι κι: «Κανείνα μη ντα λές.» (Του μίλησε για ένα τέχνασμα. Αυτός είπε: «Σε κανένα μην το πεις») Φάρασ.

Φάρασα

-Dawk.

Dawkins 1916

Έπκεν ντο χιλέ (Το έκανε νοθεία) Ουλαγ.

Ουλαγάτς

-Κεσ.

Κεσίσογλου 1951

Συνών. διαβολιά :1, τερτίπι :2

χίλια ( αριθμ. ) χίλια [ˈçiʎa] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Ουλαγ., Σίλατ., Σινασσ., Τελμ. σ̑ίλε ['ʃile] Φάρασ., Φκόσ. σ̑ίλια [ˈçiʎa] Σινασσ. Αρσ. σ̑ίλοι [ˈʃili] Σίλ. ...