κάλφας (ουσ. αρσ.) qάλφας [ˈqalfas] Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

γάλφας [ˈɣalfas] Φάρασ.

Φάρασα

γαλφάς [ɣalˈfas] Μισθ., Τσαρικ.

Μισθί, Τσαρικλί

γάλφε [ˈɣalfe] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. κάλφαρια [ˈkalfarʝa] Αραβαν.

Αραβανί

Νεότ. ουσ. κάλφας, το οπ. από το τουρκ. ουσ. kalfa.

1. Κάλφας, βοηθός μάστορα. ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Όσα κάλφαρια είν' ασ' το Γάισερι ως το Καραμάν, να σωροφτούν σο Κάστρο (Όσοι καλφάδες υπάρχουν από την Καισάρεια ως το Καραμάν, να μαζευτούν στο Κάστρο) Αραβαν.

Αραβανί

-Φωστ.-Κεσ.

Φωστέρης/Κεσίσογλου 1960

2. Τεχνίτης ό.π.τ.

ό.π.τ.

β. Αρχιμάστορας Μαλακ., Τσαρικ.

Μαλακοπή, Τσαρικλί

3. Στο σχολείο, μεγάλος μαθητής που διδάσκει τους μικρότερους Μισθ., Φλογ.

Μισθί, Φλογητά

καλώ ( ρ. ) καλώ [kaˈlo] Αξ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σίλατ., Σίλ., Σινασσ., Τσαρικ., Φλογ. καλαίνω [kaˈleno] Αραβαν., Φερτάκ. Αόρ. κάλισα [ˈkalisa] Σίλ. κάλ'σα [ˈkalsa] Αραβαν., Σίλατ. κάλτσα [ˈkaltsa] Μισθ. Παθ., Μτχ. καλεσμένο [kaleˈzmeno] Αξ., Φλογ. καλισμένους [kaliˈzmenus] Σίλ. καλισμένου [kaliˈzmenu] Μισθ. ...