ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αν(1) (I) ( σύνδ. ) αν [an] Καππ. α Αξ., Σίλ. αμ [am] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ., Τελμ. ...

ανά (II) (ουσ. θηλ.) ανά [aˈna] Αξ., Σινασσ., Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. anne, ana = μητέρα (< παλ. τουρκ. ana). Πβ. και πρωιμ. μεσν. ἀννίς (Hσύχ. Α 5229 «ἀννίς· μητρὸς ἢ πατρὸς μήτηρ»).

1. Μητέρα Σινασσ., Φάρασ. : || Φρ. Ανά σουγιού (Mητέρα του νερού˙ νερομάνα) Σινασσ. -Βλασ. Μεγάνε (Μεγαλομάνα˙ προσφώνηση προς ηλικιωμένη) Σινασσ. -Ρίζ.Αγ. Μικρόνε (Μικρομάνα˙ προσφώνηση προς μεσόκοπη) Σινασσ. -Ρίζ.Αγ. Συνών. μάνα, μητέρα, νινέ

2. Προσφώνηση για πολύ αγαπητές γιαγιάδες και μανάδες Αξ.

αναβάζω ( ρ. ) αναβάζω [anaˈvazo] Γούρδ., Μαλακ. αναβάζου [anaˈvazu] Μισθ. ανεβάζου [aneˈvazu] Μισθ. Παρατατ. αναβάιξα [anaˈvaiksa] Μισθ. Αόρ. ανάβασα [aˈnavasa] Μισθ. ανέβασα [aˈnevasa] Αραβαν., Μαλακ., Σίλατ. ...