ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ανάβι ( ουσ. ουδ. ) ανάβ' [aˈnav] Αξ., Φλογ. Πληθ. ανάβια [aˈnavʝa] Μαλακ., Σίλατ. ...

αναβολή (ουσ. θηλ.) αναβολή [anavoˈli] Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Σίλ. Από το αρχ. ουσ. ἀναβολή = α) ανάχωμα β) ανύψωση γ) άνοδος δ) αναβολή ε) μανδύας που ρίχνεται πίσω από τον ώμο. Η σημ. ‘εμετός’ από την ηδ. μεσν. σημ. ‘εμετικό' (βλ. LBG, λ. ἀναβολή).

1. Ανάχωμα Αξ., Αραβαν., Γούρδ. : Ποίκε ποταμιού τ' αναβολή και ας πιάσουμε ψάρια (Φτιάξε το ανάχωμα του ποταμιού και ας πιάσουμε ψάρια) Γούρδ. -Καράμπ. Συνών. μόλος :1, μπαγίρι, σέτι :1

2. Χρυσοΰφαντο μεταξωτό κάλυμμα του προσώπου της νύφης Αραβαν., Σίλ. Πβ. τσάρι

3. Εμετός Αξ. Συνών. αναβόλισμα, ανεξέρασμα, ανεξερατιό

αναβολιάζω ( ρ. ) αναβολιάζω [anavoˈʎazo] Αξ. αναγουλιάζω [anaɣuˈʎazo] Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ. Παθ. αναγουλιάζομαι [anaɣuˈʎazome] Σίλατ. ...