ταλάκι (ουσ. ουδ.) ταλάχι [taˈlaçi] Κίσκ., Φάρασ.

Κίσκα, Φάρασα

ταλάχ' [taˈlax] Αραβ.

Αραβισσός

νταλάχ [daˈlax] Ανακ., Αξ.

Ανακού, Αξός

Θηλ. νταλάκα [daˈlaka] Ανακ.

Ανακού

Πληθ. ταλάκια [taˈlaca] Ποτάμ.

Ποτάμια

Από το τουρκ. ουσ. dalak (< παλ. τουρκ. talāḳ) = α) σπλήνα β) κηρήθρα γ) διαλεκτ., η πάθηση άνθρακας, όπου και διαλεκτ. τύπ. talak και dalah.

1. Σπλήνα Ανακ., Αραβαν., Κίσκ., Ποτάμ., Φάρασ.

Ανακού, Αραβανί, Κίσκα, Ποτάμια, Φάρασα

Συνών. σπλήνα

2. Πάθηση της σπλήνας Ανακ., Αραβαν., Ποτάμ.

Ανακού, Αραβανί, Ποτάμια

: Το άρρωστο κατουρίνισκε το ταλάχ’, ένα πράσινο χωρίδ’ (Ο άρρωστος ουρούσε το ταλάχι, ένα πράσινο κάτουρο) Αραβ.

Αραβισσός

-ΚΜΣ-ΚΠ165

ΚΜΣ-ΚΠ165

Πιάνισ̑κεν τα νταλάκα (Έπαθαν ασθένεια της σπλήνας) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

3. Το πρησμένο πρόβατο από δηλητηριώδες χόρτο Αξ.

Αξός

ταλάσι ( ουσ. ουδ. ) ταλάσ' [taˈlas] Μαλακ. Πληθ. τ͑αλάσια [tʰaˈlasʝa] Σίλ., Σινασσ. ...