ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

χρονίζω ( ρ. ) χρονίζω [xroˈnizo] Ανακ. χρονίζου [xroˈnizu] Μισθ. Αόρ. ηχρόνισα [iˈxronisa] Σινασσ. ...

χρόνισμα (ουσ. ουδ.) Πληθ. χρονίσματα [xroˈnizmata] Ανακ. Από το μεσν. ουσ. χρόνισμα (πβ. Ἀσσίζ. 228.25 «διὰ τὸ χρόνισμαν ἤγουν τὸ μάκρυμαν»), το οπ. από το αορ. θ. χρονισ- του ρ. χρονίζω και το παραγωγ. επίθμ. -μα.

Στον πληθ., το ετήσιο μνημόσυνο με αρτοκλασία Ανακ. : Φκιάισ̑καν χρονίσματα (Έκανα ετήσιο μνημόσυνο με αρτοκλασία) Ανακ. -Κωστ.Α.

χρόνος ( ουσ. ) χρόνος [ˈxronos] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ., Τελμ., Φάρασ., Φλογ. χρόνους [ˈxronus] Μαλακ., Μισθ., Σίλ. Πληθ., Γεν. χρονών [xroˈnon] Μαλακ. χρονώ [xroˈno] Φάρασ. χρονού [xroˈnu] Αραβαν., Γούρδ., Μισθ., Τελμ., Φλογ. Πληθ., Αιτ. χρόνες [ˈxrones] Φάρασ. Πληθ., Ουδ., Αιτ. χρόνια [ˈxroɲa] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Σίλ. χρόνε [ˈxrone] Φάρασ., Φκόσ. χρόνοζγια [ˈxronozʝa] Σεμέντρ. χρόνα [ˈxrona] Σατ. ...