ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γκεβεζές ( επίθ. ) γκεβεζές [ɟeveˈzes] Σίλ. κεβεζές [ceveˈzes] Σινασσ., Φάρασ. κα̈βα̈ζα̈́ς [kævæˈzæs] Αφσάρ., Τσουχούρ. γκεβεζέ [ɟeveˈze] Μαλακ., Μισθ. Θηλ. γκεβεζού [ɟeveˈzu] Σινασσ. κεβεζού [ceveˈzu] Φάρασ. κα̈βα̈ζού [kævæˈzu] Αφσάρ., Τσουχούρ. Πληθ. γκεβεζέδια [ɟeveˈzeðʝa] Μαλακ. ...

γκεβένι (ουσ. ουδ.) γκεβέν' [ɟeˈven] Αξ. κεβέν' [ceˈven] Τσουχούρ., Φερτάκ. Πληθ. κεβένια [ceˈveɲa] Αξ. Από το τουρκ. ουσ. geven (και keven) = τραγάκανθα, είδος αγκαθωτού φυτού που χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη.

Tραγάκανθα, είδος αγκαθωτού φυτού με κολλώδη χυμό που χρησιμοποιείται στην μελισσοκομία και στην υφαντική, αλλά και ως προσάναμμα Συνών. σίγρι :2, Πβ. κιτιρέ

γκεβίς ( ουσ. ουδ. ) γκεβίς̑ [ɟeˈviʃ] Αξ. γκεβίς [ɟeˈvis] Ανακ., Μαλακ., Ουλαγ., Τσαρικ. qεβίς̑ [qeˈviʃ] Φλογ. κεβίς [ceˈvis] Σινασσ. γκα̈βίς [ɟaˈvis] Μισθ. γκιάβις [ˈɟavis] Μισθ. ...