ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

Γενάρης ( ουσ. αρσ. ) Γενάρ'ς [ʝeˈnars] Αξ. Γενάρ' [ʝeˈnar] Αξ. Γιονάρης [ʝoˈnaris] Σίλ. Γιανάρης [ʝaˈnaris] Μισθ., Σίλ. Γιανάριος [ʝaˈnarios] Μισθ. ...

γενάτος (επίθ.) γενάτ' [ʝeˈnat] Αφσάρ., Φάρασ. Πληθ. γενάτοι [ʝeˈnati] Φάρασ. Από το νεότ. επίθ. γενάτος (Λεξ. Μεούρσ.), το οπ. από μεσν. επίθ. γενειάτος/γενιάτος.

1. Μουσάτος ό.π.τ. : || Φρ. Κϋσέ γενάτ' (Καθόλου μουσάτος˙ σπανός) Αφσάρ. -Dawk. Συνών. γενιάρης, σακαλούς :1

2. Κοκκινογένης Φάρασ. Συνών. σακαλούς :1

Συνών. γενάτος

Τροποποιήθηκε: 12/11/2023

γένι ( ουσ. ουδ. ) γένι [ˈʝeni] Σίλατ. γέν' [ʝen] Μαλακ., Μισθ. Πληθ. γένια [ˈʝeɲa] Ανακ., Αξ., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φλογ. 'ένια [ˈeɲa] Αξ. γένα [ˈʝena] Αφσάρ., Φάρασ. γένε [ˈʝene] Φάρασ. ...