κίρι (επίθ.) κίρι [ˈciri] Ανακ.

Ανακού

κ̇ι̂́ρ' [kɯr] Ανακ.

Ανακού

γι̂́ρ' [ʝɯr] Μισθ.

Μισθί

γι̂́ρι [ˈɣiri] Φάρασ.

Φάρασα

γίρι [ˈʝiri] Φάρασ.

Φάρασα

γκίρι [ˈɟiri] Φκόσ.

Φκόσι

γούρ' [ɣur] Μισθ.

Μισθί

Aπό το τουρκ. επιθ. kır = γκρίζος, ψαρός, όπου και τουρκ. διαλεκτ. τύπ. gır.

1. Ψαρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Ασμ. Eζ Γιώργκη, τ’ άβγκο σου ένι γίρι
γίριν τζό ‘νι, έν γκατινόν μπεϊκίρι (Άγιε Γεώργιε, τ’ άλογό σου είναι ψαρί
ψαρί δεν είναι, είναι καθαρόαιμο άλογο) Φάρασ.

Φάρασα

-ΕΚΠΑ 2142

Παπαδοπούλου 1974

Nα πάει να πει του βασιλιά να κάσ' το κίριν άτι,
ας έρτ' να-ι πολεμήσουμε να του βγάλω το μάτι (Nα πάει να πει του βασιλιά να κάτσει στο ψαρό άτι,
ας έρθει να πολεμήσουμε να του βγάλω το μάτι) Ανακ.

Ανακού

-Θέρ.Ακρ.

Θέρος 1951

Συνών. μποζαράχ

2. Καστανόξανθος Ανακ., Φάρασ.

Ανακού, Φάρασα

κιρίκα ( ουσ. ουδ. ) κ͑ιρίκα [kʰiˈrika] Γούρδ., Μισθ., Ουλαγ., Σινασσ. κερίκα [ceˈrika] Σινασσ. κ͑iρίκα [kʰɯˈrika] Αραβαν. κιρίτσα [ciˈritsa] Μισθ. κ͑ουρίκα [kʰuˈrika] Ανακ., Αραβαν., Σίλατ. κ'ρίκα [ˈkrika] Σεμέντρ. κιρίτσα [ciˈritsa] Μισθ. ...