ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κιρλίκι ( ουσ. ουδ. ) κ͑ιρλίκ' [kʰirˈlik] Ανακ. ...

κιρμιζί (επίθ.) κι̂ρμι̂ζί [qɯrmɯˈzi] Αραβαν., Τελμ. γκι̂ρμι̂dζι̂́ [gɯrmɯ'dzɯ] Ουλαγ., Σεμέντρ. Από το μεσν. επίθ. κιρμιζής (Λεξ. Κριαρ.), το οπ. από το τουρκ. (< αραβ. ή περσ.) επίθ. kırmızı = κόκκινος, όπου και διαλεκτ. τύπ. gırmızı.

Κόκκινος ό.π.τ. : Ήρτε το κι̂ρμι̂ζί το λερό, και έgνωσέν ντο (Το κόκκινο νερό ήρθε και την ξύπνησε) Αραβαν. -Dawk. Φόραινε κι̂ρμι̂ζιά παπούτσια (Φορούσε κόκκινα παπούτσια) Τελμ. -ΚΜΣ-Θεοδ. Συνών. αλ, αληθινός, γιζίλι, σαρής

κιρμπίτι ( ουσ. ουδ. ) κιρμπίτ' [cirˈbit] Μισθ., Ουλαγ., Τροχ. κιρπίτι [cirˈpiti] Φάρασ. κ͑ιρπίτ' [kʰirˈpit] Μισθ. κ͑ιρπίτ͑' [kʰirˈpitʰ] Φάρασ. κιρμπίσ̑' [cirˈbiʃ] Γούρδ. κερμπίτ' [cerˈbit] Φλογ. Πληθ. κιρπίτια [cirˈpitça] Αξ. κ͑ιρπίτα [kʰirˈpita] Τσουχούρ. κιβρίτια [ciˈvritça] Τελμ. ...