ασκελήμι (ουσ. ουδ.) ασκελήμι [asceˈlimi] Μισθ.

Μισθί

ασκέλημα [aˈscelima] Μισθ.

Μισθί

Πληθ. ασκελήμις [asceˈlimis] Μισθ.

Μισθί

Από το ουσ. ασκέλισμα, όπου και τύπ. ασκέλημα, αναλογ. βάσει του πληθ. ασκελήματα· πβ. κάψιμο-καψίματα > καψίμι, πβ. ΙΛΝΕ ἀπογδυσίμι, βλαψίμι. Oι τύπ. ασκέλημα, ασκελήμις ως θηλ. πιθ. αναλογ. κατά το ασκελημιά.

1. Βήμα : Aσκέλτσι τρία ασκελήμις (Έκανε τρεις δρασκελιές) Μισθ.

Μισθί

-Κωστ.Μ.

Κωστάκης 1977

Συνών. ασκέλα

2. Το βήμα ως μονάδα μέτρησης μήκους : Κείνα σ̑ηκώχαν, πήαν άλλα τρία ασκελήμις (Εκείνοι σηκώθηκαν, πήγαν άλλες τρεις δρασκελιές πέρα) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 755

ΙΛΝΕ 755

Συνών. ασκελημιά, ασκέλισμα

ασκελημιά ( ουσ. θηλ. ) ασκελημιά [ascelimˈɲa] Ανακ., Δίλ. 'σ̑κελημιά [ʃceliˈmɲa] Ανακ., Μαλακ. ...