ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γαϊντσό ( ουσ. αρσ. ) γάιντσ̑ο [ˈɣaintʃo] Μισθ. γαΐτς [ɣaˈits] Μισθ. ...

γαϊπέτι (ουσ. ουδ.) γαϊπέτι [ɣaiˈpeti] Τσελτ. γαϊπα̈́τι [ɣaiˈpæti] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. gıybet (< αραβ. ġība(t)) = κακολογία, συκοφαντία.

Κακολογία, συκοφαντία ό.π.τ. : || Φρ. Φτένω γαϊπα̈́τι (Φτιάχνω κακολογία˙ κακολογώ, κατηγορώ άδικα) Φάρασ. -Αναστασ.Τ Κάνουν το γαϊπέτι μας (Mας κακολογούν, μας πιάνουν στο στόμα τους˙ λεγόταν κατά πρόληψη όταν έτριζαν τα ξύλα στην φωτιά) Τσελτ. -ΚΜΣ-ΚΠ37 Συνών. γόβι, καραμέτι

γαΐπης ( επίθ. ) γαΐπης [ɣaˈipis] Μισθ. γαΐπι [ɣaˈipi] Αραβαν., Μισθ., Φάρασ. γαΐπ' [ɣaˈip] Αξ. γάιπ' [ˈɣaip] Αξ. ...