ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

οτζάκι ( ουσ. ) οτζ̑άκ͑ι̂ [oˈdʒakʰɯ] Μισθ., Σίλ. οdζάκ' [oˈdzak] Καρατζάβ. οτζ̑άγι̂ [oˈdʒaɣɯ] Φάρασ. οτζ̑άχι [oˈdʒaçi] Φάρασ. οdζάχ' [oˈdzax] Ανακ., Αραβαν., Ποτάμ., Σίλ., Τροχ., Τσαρικ. οτζ̑άχ' [oˈdʒax] Μισθ., Φλογ. τζάχι̂ [ˈdzaxɯ] Σίλ. τζ̑άγι̂ [ˈdʒaɣɯ] Φάρασ. Πληθ. τζάκια [ˈdzaca] Μισθ. ...

-ότη (επίθμ.) -ότη [-ˈoti] Αξ., Φερτάκ. -ότε [-ˈote] Φάρασ. -ότ' [-ot] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Μισθ., Φάρασ., Φερτάκ. -όσ̑' [-oʃ] Αξ., Αραβαν., Γούρδ. -ιότη [-ˈʝoti] Μαλακ. -ιότη [-ˈoti] Ανακ. Αρχ. επίθ. -ότης με αποβολή του τελικού -ς ήδη στη μεσν. ελλ. αναλογ. προς τα θηλ ουσ. σε -η (βλ. Χατζιδάκις 1912: 7, CGMG 533-534). Ο τύπ. -ιότη ως αποτέλεσμα μορφολ. επανανάλυσης σε περιπτώσεις όπου το -ότη συνδυαζόταν με θ. σε -ι-.

Μετουσ. επίθμ. για τον σχηματ. ουσ. τα οποία δηλώνουν ιδιότητα ή κατάσταση : νυφιότ' (τα καθήκοντα της νύφης) Μισθ., Φάρασ., Φερτάκ., Αξ., Αραβαν., Ανακ. παλληκαριότη (παλληκαροσύνη) Αξ. χηριότη (χηρεία) Μαλακ. συντεκνιότη (κουμπαριά) Ανακ. Συνών. -άδα, -λίκι :1

ότι (I) ( σύνδ. ) ότι [ˈoti] Ανακ. ότσι [ˈotsi] Σίλ. ότσ̑ι [ˈotʃi] Σίλ. βότσι [ˈvotsi] Σίλ. ότσ' [ˈots] Σίλ. 'τι [ti] Φάρασ. 'dι [di] Φάρασ. 'ντ' [d] Φάρασ. ...