ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γιλάρι ( ουσ. ουδ. ) γιλάρ' [ʝiˈlar] Ουλαγ. 'ιλάρι [iˈlari] Σινασσ. 'ιλάρ' [iˈlar] Αραβαν., Σίλατ., Φλογ. 'ιλιάρ' [iˈʎar] Αραβαν., Δίλ., Σίλ., Σινασσ., Τροχ. λιάρ' [ʎar] Αξ., Μαλακ., Μισθ., Φλογ. νάρ' [nar] Αξ. 'λέρ' [ler] Τελμ. γιουλάρι [ʝuˈlari] Σίλ., Φάρασ. γιουλάρ' [ʝuˈlar] Μισθ. γ̇ιβάρι [ɣiˈvari] Τσουχούρ., Φάρασ. ...

γιλάφι (ουσ. ουδ.) γιλάφι [ʝiˈlafi] Φάρασ. 'ιλάφι [iˈlafi] Φάρασ. 'ουλάφ' [uˈlaf] Μπέηκ., Ποτάμ. Από το τουρκ. ουσ. yulaf = βρόμη, όπου και διαλεκτ. τύπ. yılaf, ılaf, ulaf (απώτερα αντιδάν. από το ελλ. αἰγίλωψ αλλά πβ. και αραβ. ˁalaf). Για την λ. βλ. ΙΛΝΕ λ. γιουλάφι και Tzitzilis (1987α: 21), Kαραποτόσογλου (1998-1999: 90).

1. Βρόμη ό.π.τ. : Πούλειναμ' και γέλ'μα, κ'σάρ’, ουλάφ’ (Πουλούσαμε και στάρι, κριθάρι, βρόμη) Μπέηκ. -ΚΜΣ-ΚΠ251 Συνών. πυλάρι

2. Σανός Ποτάμ. Συνών. χορτάρι

γιλλούς ( επίθ. ) γ̇ιλ-λούς [ʝilˈlus] Φάρασ. γιλούς [ʝiˈlus] Σίλ. Θηλ. γιλ-λούσα [ɣilˈlusa] Φάρασ. ...