νάγανταρ
(αντων.)
νεγατάρ
[neɣaˈtar]
Σίλ.
ναγαdάρ
[naɣaˈdar]
Σίλ.
νάγαdα
[ˈnaɣada]
Σίλ.
νάαταρ
[ˈnaatar]
Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ.
νάαταρα
[ˈnaatara]
Αφσάρ., Κίσκ., Σατ., Τσουχούρ., Φάρασ., Φκόσ.
Aπό την τουρκ. φρ. ne kadar = όσο (Αναστασιάδης 1976: 163). Για την σύνταξή της βλ. Αναστασιάδης (1976: 163, 167).
Πβ.
όγανταρ
1. Ερωτηματ. αντων., πόσος
ό.π.τ.
:
Νάαταρα πεϊκίρα γρεύεις;
(Πόσα άλογα θέλεις;)
Φάρασ.
-Bağr.
Μο ο Θεός κατέσ̑ει νάαταρα παράδια χα χαρτζ̑έψιν
(Μόνο ο Θεός ξέρει πόσα λεφτά θα ξόδεψε)
Φάρασ.
-Bağr.
Ναάταρα ξύα 'υρεύεις;
(Πόσα ξύλα θέλεις;)
Αφσάρ.
-Αναστασ.
Συνών.
ατσόνποιο :1, καντάρ :1
2. Ερωτηματ. επίρρ., πόσο
ό.π.τ.
:
Οπ' 'ρώ τ' παραμύρι μασαν̑ίσκουμι ότσ̑ι γ-υπομονή νεγατάρ καλή 'ν̑αι
(Από αυτό το παραμύθι μαθαίνουμε ότι πόσο καλή είναι η υπομονή)
Σίλ.
-Αρχέλ.
Νάαταρα 'γόρασις το ατό;
(Πόσο το αγόρασες αυτό;)
Αφσάρ.
-Αναστασ.
Συνών.
ατσόνποιο, τίχαλα
3. Αόρ. αναφορ. αντων., όσος (και)
ό.π.τ.
:
Ρώσ’ μου εφτά οχτώ, νάγαdαρ έχεις, ρώσ’ μου τα
(Δώσ’ μου εφτά οχτώ, όσα έχεις, δώσ’ μου τα)
Σίλ.
-ΚΜΣ-ΛΚ4
Νάαταρα παράδα 'α 'υρεύεις, 'α σα δώκου
(Όσα λεφτά και να ζητάς, θα σου τα δώσω)
Φάρασ.
-Αναστασ.
Νάαταρα παράδα γρεύεις έπαρ' τα
(Όσα χρήματα θέλεις πάρ' τα)
Φάρασ.
-Bağr.
Συνών.
άτσοντο, καντάρ, όποσος, όσος
4. Αόρ. επίρρ., όσο
ό.π.τ.
:
Σήμουρ' έφαγαμ' τσ̑' έφαγαμ' σταφύλα, νάαταρ 'ύριψιν η καρδία μας
(Σήμερα φάγαμε και καλοφάγαμε σταφύλια, όσο ήθελε η ψυχή μας)
Φάρασ.
-Αναστασ.
Παιρί μου, τούτου γούλου κάτ’ σωρεί μάτσι μου, νάγαdα παίρ’ του μάτσι μου, χες ρε σε ρώσουσι σαλγούνι
(Παιδί μου, όλο αυτό κάτω (που) βλέπει το μάτι μου, όσο παίρνει το μάτι μου, καθόλου δεν θα δώσουν φόρο)
Σίλ.
-ΚΜΣ-ΛΚ4
Συνών.
καντάρ