ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αβλάντημα ( ουσ. ουδ. ) αβλάdημα [aˈvladima] Ουλαγ. αβλάτ’μα [aˈvlatma] Φάρασ. ...

αβλαντίζω (ρ.) αβλατίζω [avlaˈtizo] Φάρασ. αβλαγίζου [avlaˈʝizu] Σίλ. αβλαdώ [avlaˈdo] Ουλαγ., Σίλ. αβλατώου [avlaˈtou] Φάρασ. Από το τουρκ. ρ. avlamak (αόρ. avladı) = κυνηγώ, και το παραγωγ. επίθμ. -ίζω. Πβ. νεότ. ρ. ἀβλαδίζω (Mackridge 2021: 99).

1. Κυνηγώ, βγαίνω για κυνήγι ό.π.τ. : Ξέφ’κη στ’ άβι, ήρτι κι Πατισάχης, ντάμα αβλαγίσασ̑ι (Βγήκε στο κυνήγι, ήρθε κι ο βασιλιάς, μαζί κυνήγησαν) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ5 || Φρ. Κιάταν του σκούνdου αβλαdά μύγες (Σαν τον σκύλο κυνηγάει μύγες˙ για αργόσχολους) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. γατιαίνω, κυνηγώ

2. Παρακολουθώ Φάρασ. Συνών. γρεύω

αβλάτ () ...